Titreyenler Şiiri - Şule Aydemir

kalemimin uçunda titreyen
isme gelmez duygular

resmi yapılmalı kolayından
gülen ayva ağlayan nar
tüm dünya rüyalarını sığdırmalı
bir yağmur damlasına
akıtmalı ruhun toprağına hissetmeyi
teninden iliklerine ve son durak yalansız gözler

tapınaktan çıkmış deri değiştirmiş huzurlar
taksın suratıma
gülümseyen yarınlar dudaklara
parmak uçlarında tutkunun şerbetleri
ibrişim saç telleri sevgi alev bulutları

kalemimin uçunda titreyen isme gelmez duygular
belki resmi yapılmalı kolayından
açan son çiçeği yakalamalı
herkesin kılıfı gönlün yakasına takmalı
parçalar bütün olmalı
ayıklanıp aşılanmalı
kırılan kuruyan duygunun dalları
gizem parçalarda tek tek toplanmalı

zafer tamamlamak adına
vazgeçmek terk etmek için
sürünmek ise yeni kalkışlara
cennet cehennemdir düşünceler
yan kavrul ve don durmadan

yaşam mı düşündükçe var olan
zihnin güçlü olduğu yerde
yaşlı duygular var gönülde
yenilenmek genç hisselere
oluru olmazı beklemek ki
yetişmek nefes almak hücrelerinle

kalemimin uçunda titreyen
isme gelmez duygular
doğur-öldür
ağlat-güldür
ister yaz ister yazma