Titresin Şiiri - Muhammed Türe

Ben kadem bastım ki arza arş günâhtan titresin
Gül sükût-i tevbedeyken bülbül âhtan titresin

Bir sürü rabler kilit tutmaz gönül Kâbe’ndedir
Sen Halîl ol baltayı vur put ilâhtan titresin

Aynasından kalbinin gözyaşlarınla sil tozu
Parlasın tevhîd ile ki şem o mâhtan titresin

Sen sakın sanma yıkılmaz bu melanetten duvar
Bin defa baş vurduğun ol secdegâhtan titresin

Sen yetîm-i âlem isen bil ki var sırr-ı Duhâ
Her belâ koy sabrın ile İnşirâhtan titresin

Hakkı yenmişler içün dilden gelir de bir duâ
Hak yola düş de mezâlim darb-ı râhtan titresin

Zâlimin zülmüyle belki sallanır arz u semâ
Rabb-i Kahhâra rucû et kürre vâhtan titresin

Mâsivâ hubbuyla mest olma hazer kıl Hilmi-yâ
Kıl recâ amma ki kalbin havf-ı Şâh’tan titresin

Hilmî

Vezin: fâilâtün/ fâilâtün/ fâilâtün/ fâilün

Kadem: ayak
Arz: yeryüzü
Arş: Allah katı
Sükût: sessizlik
Şem: mum, ışık
Mâh: ay,ay ışığı
Melânet: lanetli iş
Mezâlim: zulümler
Darb: vuruş, darbe
Râh: yol
Rücû etmek: dönmek, yönelmek
Kürre: dünya
Mâsiva: Allah’tan başka her şey
Hubb: sevgi
Hazer kılmak: dikkat etmek
Recâ: ümit
Havf-ı Şâh: Allah korkusu