Titreşen Sesler Şiiri - Huban Asena Özkan

Durdum bir kuşun kanadında,
Yüreğimden süzülen özlemi seyrettim.
Papatyaların sarı dilinde saklı bir sır gibi
Taze bir baharı tohum tohum içime işledim.

Ağaçların gölgesinde büyürken bekleyiş,
Savrulan yapraklardan aşkın izlerini topladım.
Gün gün, mevsim mevsim
Bir sahilin ıssız kumlarına adını kazıdım.

Denizin mavisi
Anılarımı yıkadı durmadan,
Her dalga geçtiğinde
Sanki geçmişimden bir parça kopuyordu.

Sahilde, yosun kokusu yüklü rüzgâr
Özlemi çoğalttı,
Dalgalar fısıldadı kulaklarıma
Var olmanın ateşten türküsünü.

Kumsalın ıssızlığına düşen ayak izlerim
Sessiz bir göçün izleri gibiydi;
Her adımda eksiliyordu hüzün,
Ve çoğalıyordu umut.

Öyle derin bir sevinç ki
Ağaçlara sarıldım şafak vakti,
Kuşlara karıştım seher yelinde
Özlemi aşkın kendisi kıldım.

Şimdi yeniden bakıyorum göğün engin mavisine,
Denizle yürek arasındaki uçurumu
Dalgaların çağrısıyla aşmaya hazır.
Ve ben,
Bir papatya yaprağında senin adına tutunmuş,
Aşkı çoğaltıyorum avuç avuç.

Huban Asena Özkan