çığırtkan bir kibele'nin
ayaklarındayız İstanbul
akar saçlarımız duraklara
ki
telleri paslı bir gitar başlar
tünel'den lâlezar'a
isketeler uyanır ardımızdan/köprüde
dumanı üzerindeyken boğaz'ın
ince belli bardaklar üşür
dudaklarımızda hep
gözleri açık gidiyor deniz
dualar önde
durmadan nöbet şekerine yatırılan
kaç milyon beyin/
oğlu keser yolları gözucuyla
flotâlinde aynaların
kuşlar vurulur bulutların çemenzârında
yırtmaçlı yanıtlara
takılı tüyleri hâlâ
tanır bizi gökyüzü
olur'a unuturuz su vermeyi
çiçeğe durmayı
sizi...
tırmanma şeridindeyiz yüreğimizin
yağmurun yüzüyle
daha güzel sorular soruyor oğlum/uz
gittikçe
Kayıt Tarihi : 22.4.2006 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)