Tirbuşonumuz yoktu, şaraplarda bahaneydi ...

Sarılmalarımızın azaldığından başka birşey hissetmiyordum.
Aşikardı yaşadıklarımız, yedi nokta sallanıyordu titreyen düşüncelerimiz..
Dışarı çıkamaz, yediğimiz boğazımızda, içmişliklerimiz kırmızı gecelere bulamıyordu bizi..
Hatırlamaya korkuyordum, biliyordum terk ediliş neydi ki?
Fazlaca soru işareti ve cevapsız orospu çocukları beynimi kemiriyorlardı.
Dışa vurmuşluklarım da vardı, zahmet edip tenezzül etmediği kadar..
Bir hiçin boka saplanışı, bir piç gibi sevgiye muhtaçdım biliyordu..