Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgi nin duygulardaki yansımasını öyle ustaca ve duyguca anlatmışsınız ki, defalarca okudum. Ve de okudukça keyif aldım. Sonra keyif aldıkça yine okudum. İnanın şiirinizi çok beğendim, şiiriniz hem şairin duygularını, hemde okuyanın duygularını anlatıyor. Bir anda şiirinize beni ortak ediverdiniz efendim. Yüreğinize, ustalığınıza, vede kaleminize sağlık olsun.
Tıpkı Sen Gibi.
Gerçekten özüne yakışır bir şiir olmuş yüreğine saglık kutlarım
Tıpkı Sen Gibi.
Haklıydın,
sevmeliydim delicesine;
gözlerimi gözlerine mıhlayıp
ellerimi ellerinle buluşturmalıydım,
başka bir gönülde dans ederken bu yürek;
okşamalıydım gülüşlerini çılgınca,
tıpkı sen gibi.
Allayıp, pulladığım yalanlarımla
akıtmalıydım sevdamı yüreğine
sığdırırken sahte aşklarımı
çalıntı zamanlarına;
kucaklamalıydım geceyi sabaha dek
sonra bakmalıydım yüzüne gülerek,
tıpkı sen gibi.
En güzel giysilerimle
salınmalıydım karşında
maskeli leydi misali
bir o yana, bir bu yana
canımsın, vazgeçemediğim,
son aşkımsın diyerek;
sarılmalıydım sımsıkı
tıpkı sen gibi.
Sevgi ve aşka isyan ettirmeden
mavi yarınlara çentik attırmadan
çekip gitmeliydim bu yerden
hiç senle, hep sensiz
ama sen gibi değil.
Rukiye Çelik
YÜREGINIZE KALEMINIZE SAGLIK GÜZEL SIIRNIZI VE SIZI CANI GÖNÜLDEN KUTLARIM
Tebrikler Rukiye hanım.......çok güzel..saygılar
En güzel giysilerimle
salınmalıydım karşında
maskeli leydi misali
bir o yana, bir bu yana
canımsın, vazgeçemediğim,
son aşkımsın diyerek;
sarılmalıydım sımsıkı
tıpkı sen gibi.
.................
Harika bir iç döküş. Tebriklerim yürekten...
Harikulade bir şiir, bayıldım doğrusu. Akıcı ve duru bir ifade. Yalan ve sahte sevgilerin dibe vuruşunu anlatan müthiş dizeler. Yazan kalemi ve yazdıran yüreği kutluyor ve saygılarımla tam puanımı bırakıyorum sayfanıza...
Harika ifadeler özlenen de bu değil mi?
Kutluyorum.
Sevgilerimle
MEHMET ALİ ŞAHİN
Analm derin kelamında sızlatırken her dem yüreği, anlatım yerliyerinde efendim. sağolun. çok hoş.
İ
Ş
T
E
S
E
R
B
E
S
T
B
U
D
U
R
DEDİRTEN TÜRDEN BİR ŞİİR OKUDUM.
TEBRİKLER RUKİYE KARDEŞİM.
SELAM VE DUA İLE.
Çok güzel,hayatta hep karşılaşılan,yalanlar,riyalar değilmi.İzlenimlerinizi güzel bir şiirle anlatmışsınız.Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta