Tipi Şiiri - Bekir Tolu

Tipi….
İki dağ arasında, bir yalnız yolcu
Omzunda heybesi,
Yün çoraplar dizlerine kadar ama, ne fayda
Yüreği üşümede, geri dönse göz gözü görmez, ileride ise bilinmeyen
Bir sigara yakmalı, dumanında ısınırcasına
Ne yazık ki çakmağın fitili ıslanmış………

Ellerini oğuşturur, ne işi vardı bu kışta kıyamette bu yollarda, düşünür
Düşünceler ısıtmaz ama….
Kendi sorusuna kendi durakladı
Durakladı.. Durdu…
Bir çam ağacına sırtını yasladı
Geri döndü bir baktı, daha doğrusu bakamadan
İzlerini bulamadı
Kar taneleri düşüncelerinden ağırdı
Düşünceleri parça bölük,
Heybede yalnızlık..

Kimse yoktu bu ıssız yerlerde,
Bir cıgara yaksaydı ah.
Çakmağın fitiline bir daha baktı
Bela okumayı sevmezdi,
Bir lahavle çekti
Ağzından çıkan duman havada bir kavis çizdi
Gitti sonsuzluğa..

Durmak olmazdı,
Yürümeliydi,
Kurt, kuş sesleri sessizliği yırtıyordu
İlerde ki köyde gurbet arkadaşı vardı
Yolunu bulabilirse
Evini bulabilirse
Bir sıcak çorba bu kış günü
Ne güzel olurdu,
Taze bazlamanın kokusu burnunun direğini sızlattı

O şevkle yürüdü yürüdü..
Artık fırtına kar umurunda değildi, yürüyordu
Sıcak çorbaya doğru..
Yalpaladı, düştü, bir daha kalkamadı
Sıcak çorba, kuru soğan bazlama sıcak sıcak
Hep sıcak şeyler gördü artık…

Kış sonu buldular, kar kalktıktan sonra
Kardelenler gibi
Hala gülümsüyordu
Yüzünde sıcak çorba içenin tebessümü vardı
Heybesinde ise
Heybesi boştu
Ve çakmağın fitili hala ıslaktı………