Tıp Fakültesi Şiiri - Muhayyel Gizliay

Sabah saat yedi,
Soğuk bir şafak,
Öyküleyici anlatım,
Betimlemelerle destekleyici,
Konum, araştırma hastanesi...
&
Burada geçen mesailerim
Acıdan çok şükrü öğretti.
Başa gelmezse,
Adam olmaz dedirtti.
Bu fakülte varya bana,
Burayı bile cennet ettirdi.
&
Saat ilerledikçe insan çoğalıyor.
Koltuklarda bolca uyuyan var.
Keder çoğaldıkça, saf sıklaşıyor.
Solumdaki iki adam hararetli,
Devlet ve din konuşurken;
Sağımdaki adam,
Sakince sırasını bekliyor.
&
Yaşlı kadınlar, genç kızlar,
Genç erkek bir benim herhalde...
Yüzü gülen yok,
Acıya gülen bir benim herhalde...
&
Muhayyel ile bir üniversite hastanesi,
Aşinayım, bu duvarları çok süzdüm.
Bu koridorlarda çok sel sürdüm.
Tetkit için beklerken,
Kanımda azalan nikotine yenik düştüm
Muhayyel ile bu fakülte de,
Solumdaki hararetli adam gibi,
Çok adam gördüm.
Gördüklerimi unutma uktesi için geldim.
Ben bu aşkın, ateşinin;
Üstesinden az da olsa geldim.

24.10.25 / Tıp Fakültesi