Tinerci Şiiri - Dogan Maden

daha çocuktum
ne zaman ayrıldım
ayrılmak zorunda bırakıldım
bilmiyorum evden
annemin hayal mayal simasını
babamınsa sesini hatırlıyorum şimdi
dünyaya hükümlü geldik
suçumuz taşrada doğmaktı
karar verilmiş kalem kırılmıştı
cezamız ağır geçim sıkıntısıydı
adımızı koydular taşra çocukları
hayata isyanımız böyle başladı
bundan sonra yoktu artık bizim için en iyisi
yaşamaya direndik
bazen bir garda bazen bir bankta
gecenin ayazında
sabahları bekledik
beklerken sabahları
vitrinlerde kıyafetleri sevdik
fırından çıkan ekmek kokusunu
severken kokusunu biraz yaklaşmak istedik
şişşt toz olun dediler hızla uzaklaştık
hiç sevilmedik sevenimiz olmadı
bizler buğday tanesiydik
değirmen taşında hırpalandık
taşa sitem etmedik
çarkı çeviren sular utansın dedik
suda balıkları sevdik
bir balıkçı gördük
takılmış oltasına bir balık
oltaya sitem etmedik
oltayı atan eller
eller utansın dedik
dışarıda kalmışız diye
bize bulutlar ağladı
bulutlar ağladıkça biz ıslandık
ıslandıkça bulutlar ağladı
biz kaya tuzuyduk
eridik yok olduk …