İncir koptu
Dizginsiz en rahvan halkasından
Gözden ırağa düşen
Kor bir damlada koptu fırtına
Mesafe uzundu, varlık çetrefil
Başka iklim yokmuş artık tinlere
Güçlü ezgilerin pırangası bileklerimizde
Muğlak zaferlerintacı başımızda iken
Sığ sularda yakaladı kader bizi
Hedefe varmadan hedef olduk oklara
Hayat mı taşıdığımız yoksa serap mı
Geceden gelen kör atların sırtında
Bir uçurum kazdım hep kof harflerden
Bu boğdu sesimi hep bu kül
Toz etti Mirat-ı Mücelladan yansıyan gövdemi
Bir mezar kazdım hep boş bir hevesten
Zincir koptu
Paslı rengi ayırdı teni hayat tadından
Sözden ırağa düşen
Kör bir öpüşten koptu çığlık
Kayıt Tarihi : 28.11.2006 19:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebriklerimle...
TÜM YORUMLAR (3)