Tim 47. "vurulmuşum"

Bir mûbarek, bir kutlu günün arefesinde
Vurulmuşum soğukta, yıldızsız bir gecede
Göğsümde, yüreğimde şarapnel parçaları
İnsanlığın yüz karası, imansızın bombası
Vurulmuşum, her bir parçam savrulmuş bir caddeye
Bir hainin, bir kalleşin, bir kahpenin eliyle
Vurulmuşum, yaşım henüz bulmamışken otuzu
Pusu kurmuş kalleşler, görmüş yorgunluğumu
Anne neden kan sızıyor, ne oldu gözlerime
Bütün dünyam karardı, bütün dünyam kan içinde
Kavuşmuşum susadığım şehadete bu gece
Ey! Nebiler Nebisi şefaat et bizlere
Vurulmuşum, bu vatanı toprağımı beklerken
Seni düşünürken anne, o kokunu özlerken
Vurulmuşum üzülme, sonsuza yürümüşüm
Ruhumla seninleyim, bedenimde ölmüşüm
Vurulmuşum, bu millet, bu bayrağın uğrunda
Tıpkı atalarım gibi, korkusuz kahramanca
Kimin haddine düşmüş, göz dikmek vatanıma
Bir ölür bin diriliriz, anlasın bunu Dünya.

Mehmet Nurettin Üstün.