Tılsım Şiiri - Vahit Kemal Kısa

İstanbul’a sen yağıyorsun
Bozuluyor tılsımı gecenin
Polis sirenleri yankılıyor beynimde
Yürüyorum aldırmadan
Her damlanda eriyen varlığıma
Sokak kedileri kaçışıyor önümde
Eski bir şarkı çalıyor pera’da
Kıvamına getiriyor efkârımı
Canım seni nasıl çekiyor…
İstanbul’a sen yağıyorsun
Duraklara sığınmış insanlar
Yasak koymuşum dokunuşlara
Gece bitene kadar…
Nöbetçi düşler başını bekliyor naçarlığımın
Çiçek satıyor esmer bir kadın
Elimi cebime atıyorum
Bir tek adresin çıkıyor
Kimseye belli etmeden
Ara sokaklarda kayboluyorum
Bir el uzanıyor,ayaklarıma
‘Sevdiğin için’ diyor
Avucuna adresini sıkıştırıyorum
Yalnızım bunu en iyi
Ben biliyorum....