Temenni... Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Sen beni özleme
Ben gökyüzündeyim şimdi
Bir bulutla dost oldum
Yağmurlar yağdırdık
Aşkın çöllerine
Gülücükler dağıttık
Dünyanın bütün yetimlerine…

Sen beni özleme
Ben denizlerdeyim şimdi
Bir dalgayla dost oldum
Çarptık yıkılmaz kalelerine gururun
Yardık elele hüznün çemberini
İki sevdalı bulduk
Adını bilemediğimiz bir koyda
Onlar bizi biz onları seyre koyulduk…

Sen beni özleme
Ben topraktayım şimdi
Bir fidanın kökleriyle dost,
Büyüdük sonra gül olduk
Koparmasınlar diye dalımızdan
Âşık eyledik bülbülü,
Neylersin yaşamak değimlidir aşk
Öldürse de mevcudiyetini…

Sen beni özleme
Ben ateşteyim şimdi
Bir alevin yalımıyla dost oldum
Odundanmış meğerse yüreğim
Çırasıymış bir bakışı gözlerinin
Savur küllerini
Yediveren bahçelerine
Pervaneler misali….