Tîguñ İçürdi Düşmene Zahm-ı Zebânları

Tîguñ içürdi düşmene zahm-ı zebânları
Bahs itmez oldı kimse kesildi lisânları

Gördi nihâl-i serv-i ser-efrâz-ı nîzeñi
Ser-keşlik adın anmadı bir dahı bânları

Her kanda bassa pây-ı semendüñ nisâr içün
Hânlar yoluñda cümle revân itdi cânları

Deşt-i fenâda mürg-i hevâ turmayup konar
Tîguñ Hudâ yolında sebîl itdi kanları

Şemşîr gibi rûy-ı zemîne taraf taraf
Salduñ demür kuşaklu cihân pehlevânları

Alduñ hezâr bütkedeyi mescid eyledüñ
Nâkûs yirlerinde okutduñ ezânları

Âhir çalındı kûs-ı rahîl itdüñ irtihâl
Evvel konaguñ oldı cinân bûstânları

Minnet Hudâya iki cihânda kılup sa’îd
Nâm-ı şerîfüñ eyledi hem gâzî hem şehîd