the doors Şiiri - Rabia Can Ulaş

unutulmuş artık eski şarkılar,
hiç bir mısra içimizden geçmiyor,
çatısız akşamlar yıldızların üstümüzde sabahlayışı,
şiir kitaplarında ayraçlanmış sayfalar,
hiç bir ezgi bize unutturmuyor ince yazılmış isimleri.

ne kedi mırıltısı ne suyun sesi,
kesmiyor artık bildik duygusallıkları,
sana ölelim demiştim yıllar önce ince l de laleneda,
bir liverpol akşamında çekip gidelim demiştim,
ben rakı beyazında yüzerken memleketimde,
sense bir ezanda kaybolurken..
ben sesini duydum minarelerin.ama..
bizi hiç anımsatmayan şarkılar varedildi,
şimdi kulağımıza her değdiğinde ölüyoruz o sesler..

şimdi çok uzağız birbirimize,
artık ne suyun ne şiirin nede sesimizin izi var ömrümüzde,
ama lalenayı her okuyuşunda gözüm,
izi var bakışlarının dudaklarımda..

kaybetmiş bulvar akşamlarında..
gelen geçen güzel kadınlara yazıyorum yüzünü,
sen bir tek kadındınya, ,
ben bir çok kadını birleştirerek arıyorum yüzünü..

mutlu ol, ,
the doors dinleyen kadın..