ne olursa olsun yaşamaya devam
Şimdi çok uzağız birbirimizden
Ve sen
Hala aynı sensin
Biraz değiştim ben
Bilmem tanıyabilir misin
Görünce anabilir misin adımı
Yine içimden karalamak geldi
Böyle yalnız kaldığımda
Ya da yalnız hissettiğimde içimi
Dökmek satırlara
İyi hissettiriyor biliyor musun bir şiire başlamak
Karanlık bir dört duvar ve
Yalnızlığın sessizliğine bürünmüş bir ben
Elimde kağıt kalem, kafamdaki düşüncelerle
Satır satır yazmaya başladım birden
Durdurak bilmeden yazdıklarımı
Bilmezdim gecelerin
Bu kadar uzun olduğunu
Bu kadar sessiz
Kimsesiz
Karanlık olduğunu farketmezdim
Sadece köpek sesleri ve bir de
Şimdi oturup bir şeyler olmasını bekleyeceğiz dedi
Otur dedi
Otur
Bayağı bir bekleyeceğiz
Biz şimdi oturup
İyi bir şeyler olmasını bekleyeceğiz
Gelme diyorum
Ama gelmeni istiyorum
Bir telefon yakınımdasın
Aynı zamanda bir telefon açamayacak kadar da
Uzaksın bana
Uzakta kal
Zırh ki demirden o kalbini kapladığın
Bir bir yok etmiş duygularını
Bizi öylece yarım bıraktın
Eğer biraz şiir okumuş olsaydın
Bu kadar kötü olmazdın
Ben senin yüzüne bakmaya kıyamazken
Bana sırtını ezberlettin
Her kıvrımını
Hiç vazgeçmemeksizin
Yatmak yatağımda öylece
Göğsüme telefonumu koyup şarkı açmak en güzelinden
En sevdiğim de bu!
Kulaklık takmadan hem de
Çürümüş ruhları dinlediklerim ile hoş kokulara dönüştürmek için
Bir kalem ve bir de defter elimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!