Tez Elden Gelen Üçgen Şiiri - Alaaddin Emre

sen kalktın canıma oturdun bu gece
bir ot yandı

hüzünde gönül sözüne bakarmış
kazındım üzümsüz salkım oldum
bir dizeden harfe dönüştüm

şahdamarımda sen dimdik duruyorsun
sabah ezanında hem varlık hem hiç
ben sen olamam
olsa olsa
ben sen bir diriliş
bir uzun öpüş oluruz hayata

muskamda yazar beni benden koru diye
belki dokunursun bir gün
hoş gelirsin suskunluğun kaynağına
bir ağızdan haykırır güneşle ay
kaşların kaşlarım arasında
gözün gözüme açılır
biteviye
vazgeçilmedik sözcükler
taze mi taze

ben kendimin ırağından gelirim haberin olsun
saçımdan kamyonlar geçmiştir
gönlüme kalk gidelim demişlerdir hep
sonunda eninde sonunda
kendime sığınmış
cayır cayır yanmışımdır
alışkın olduğum ölümlere çentik atarak
konuşsam kırk gün kırk gece
dinler misin göğsünü uzatıp omzuma

gel o zaman
tez elden ol
kitle kapıyı
durdur takvimi
acım aşka netice oldu
suyu kalple doldurduk ki
bize
hep bize dönsün diye
bizden menşeili akarak

benim tebessümü yeminli güzelim
tetik kurşuna gebeyse
kurşunda çöle uzanır
haydi ilmik at
dilersen düğümle
kendi kendinin ağacı olan
kanatsız saçlı
bu ruhu bu teni
kendi kendine nakışla

ucu bucağı bilinmedik
masal yüzümün boşluğunda
kurarım toparlanmış bir hayat
nabzımız karanlıksız atar
sarmaşık sarar yüzümüze
yüzümüzde bizi arar

uykuya dalar dünün süslü yalnızlığı
ten ruhun kokusunu taşırken
nakışıdır artık yaşanan
yağmur telaşlı bakışların
paslanmış bakışların
dörtnala ırmak akışıdır

ben sana davetliyim
aç kitabı biraz tabiat dersi çalışalım
vaktimiz var nasıl olsa