**Teyel Şiiri - Şükrü Özmen

titrek ve unutkan bir kutsal metne
arka kapısından zorla giriyorum
esatiri ayetlerle sınanmış bazı kavimlere bağışlıyorum
gözlerimdeki gri sabah göğünü

böylece uzayıp gidiyorum yüzümün ince kıvrımlarına
seni delirir gibi gammazlıyorum

ağaca narkotik yaklaşımlar sunan zavallı beynim
uzun bir trabzandan başaşağı kayıyor
üstüme üşümek yakışıyor o sıra
üstüme geri geri gelen kum taneleri çok yakışıyor
zamanda bir sarkaç gibi sallansın varsın hayat

bir hırkanın çok eskimiş dirsek izinde
kendimi aşka selamlıyorum

buradan titrek ve unutkan bir kutsal metne bir daha giren
ve uzun uzun titreyen bir ormanın üstüne
kaviller yeminler antlar dualar ve sövgülerle
yeniden uçmaya ayarlanan düşmüş bir uçak enkazına
koşa koşa varabiliyorum
kendimi kıyam ediyorum putlarıma direniş olsun diye

ve seni sevgilim ey eşyanın dilencisi
kendi yaralarıma kırgınca buharlıyorum

içimde körkütük sarhoş dolaşan
ve dünya ve kıyasla kirlenmiş olan kalbimi
bir yeni infarktan daha azad etsin diye rabbi yessir
siyahla beyaz arası bocalıyorum

bocalıyorum heybemde ne varsa
kanla ve kardeş kalbinin kırgınlığıyla kirli
bu uzak aleme bir hacamat olsun
bir yeryüzü kırgınlığına daha düçar olmasın yeter ruhum

çok düz bir zeminde çok süssüz
çok şiirsiz çok aşksız çok ağlayışsız bir öküzün boynunda
sallanıp duran zindanıma seni
öpercesine
uğurluyorum

kıyas varsa elbet
kısas da olacaktır
iblise selam
ve cebraile de

aklımı zamandan eşyaya
ve oradan bir örümcek ağına
teyelliyorum..

sükûn..

6ltımayısi2ibinoni2i

***Değirmen Dergisi Ağustos 2012 nüshası

Şükrü Özmen
Kayıt Tarihi : 19.8.2012 09:32:00