Tevhit ve Şirk Şiiri - Hanifi Kara

TEVHİD ve ŞİRK

Âdap/erkân bilmeyen, kişilerden uzak dur
Ona bu bir huy olmuş, her ortamda saygısız.
Böyle olan kimseden, ne köy olur, kasaba
Ondan bir şey bekleme, bir insan ki kaygısız.

Onlar kendi kalbine, paslı bir ok saplamış
Bir maymun iştahıyla, hiç durmadan zıplamış
Vücudu baştanbaşa, kin ve nefret kaplamış
Neye yarar bir düşün, bir gönül ki sevgisiz.

Kulağını çınlatıp, her fırsatta andığın
“Yalan söylemez” diye, her sözüne kandığın
Her zaman güvendiğin, candan bağlı sandığın,
Arkadaşın sırt döndü, o da çıktı vefâsız.

Her türlü çirkinliği, bilenler iyi bilir
Kendisi bu hâlini, görse kahrından ölür
Edepsiz kişilerden, her tür kötülük gelir
Şunu bil ki insanın, en âdisi hayâsız.

Küfür tamu azığı, hedefini yitirmez(*)
Yasakların hiç biri, hiç bir fayda getirmez
İkisi de süt gibi, hiç bir hîle götürmez
Tevhit "şirk”siz olmalı, ihlâs ise “riyâ”sız…! ! !

30/11/’13
Hanifi KARA

(*) Tamu: Cehennem