Hangi hüzün bozar bizi
Hangi korku, hangi boşvermişlik
Hayatı hiç hafife almadık ki
Ne aşklar ne sevdalar yaşadık
Bir dilim ekmeğin buğusunda
Açlığımızı giderdik
Ve sen sevecen kadın
bu gece de hayranım sana
bu gece de seninleyim
Anlatsın diye boş duvarlara
bir yudumcuk maviyi
gecenin diliyim
yanılır insan şaşar beşer
yazık ki insanlar sevgiden bir haber
son nefesimde de olsa
gözlerinle bana mutluluk ver
aldanırda sözümü tutamam sanma
inanma sakın
yeter mi sanıyorsun? direncim
sana karşı hiç geçmedi hevesim
seni Allah'tan her daim diledim
canparem yarınımda kal
umut vermedim sana diyorsun
anlamsızlığın yaşattıklarına bak
gözlerimde yitirdim seni
tek suçlusu benim değil mi?
şimdi yak elindeki ateşi
söndürmeden, rüzgara kaptırmadan
damarlarımdaki tüm kan
Bir sabah bensiz uyanacaksın güne
Ne hüzünler ne gülüşler kalmayacak geride
Beyninde mahşer toplanacak
Bir adam adı her neyse
Seni seven adam sadece
Yakamozlar denize düşmeyecek
Ayaklarımız yere bastı
Sevgimiz, hayal ipine kendini astı
Boşlukta gibiyim
Şimdi ben sana ne diyeyim
Hiçbirşeyimiz kalmadı
Yarınlara taşıyacak
Hangi akşam oldu da bu çember daralmadı ki
Şu duvarlar yıkılmadan üstüme
Hangi sabaha kavuşabildim
Yatağımda kadınsız düşler
Bir kerecik bile olsa
Kaçamazdım gözlerinden
Ökselenmiş kuş gibiydim
Böylesi sevilmek varken
Yalnızlığı mı seçseydim
Kaçamazdım ellerinden
Büyülenmiş kul gibiydim
ben seni yaşamak istiyorum ne kadar uzak olursan ol
yüreğinde bir yerlerde saklayamazmısın
ben seni düşünmek istiyorum olabildiğince sınırsız beni taşıyabilirmisin
ben seni anlamak istiyorum
söylermisin anlatamadıklarını
ne önemi var mesafelerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!