bin kere çıkardılar benden beni bir adam etmedim
yüzüme vurdular ihanetlerimi dinlemedim
bilirmisiniz ben ağlarken hiç gülemedim
yaşım geçti yolun yarısını bir hayli
hani nerde beni anlayan sevgilim
Yutkunursun
Mahşer gibi sarar içini sessizlik
Gönül gözünde düştüğün çaresizlik
An gelir, Adamlıktan çıkarsın
Kendi kendine konuşmaya başlarsın
Değil mi ki bu delilik
bu gece her şeyi alacağım
Kimini peşin para,
Kimini ödünç
Kimini taksitle
Yalnızlığımı satacağım karşılığında
Seni ben yaratıyorum hergün
Aynada gördüğün o soluk yüzüne
Renkler veriyorum
Gece gördüğün kabusları düşlere dönüştürüyorum
Kan diye vücudunda sevgim dolaşıyor
Yaşamın mutlu olsun diye
Yetinmeyi bilmek yetebildiğince katlanmak demek
Vazgeçemediklerimiz ve sevgimiz var
Sahip çıkmamız gerek
Ümit üretmek fabrika gibi
Kandırmak kendimizi
Olmayacak duaya amin demek gibi
Bu şiir annesi tarafından şiddete maruz kalan bebeklere ithaf edilmiştir.
Annelerin kendi parçaları olan çocuklarına şiddet uygulamamaları dileklerimle.
O bebeklerin gün olup eşlerine şiddet uygulayacaklarını unutmayalım.
Bugün beni dövme anne
Karşına çıkar günahlar
Arkandan vurur bıçaklar
En büyük darbeyi aldığın dostlar
Dönüpte sırtını gider dost bildiklerin
Unutulmak acı gelir
Tüm cesaretimi toplayıp sordum
Sevdin mi onu?
O diyordu ki
Senden başkasıyla yatmadım
Tekrar sordum gözlerine bakıp
Sevdin mi onu?
Bu kadar mı dokunur
Yalnızlık insana
Ben istemedim mi oysa
Bu şark şehrini
Sana en uzağı değil miydi haritada
Neden susuyorum
Gün oldu telaşını yaşadık korkuların
Gün oldu çelişkiler yetti
Biz kopamayiz derken
Tükettik aşkı
Mazaretimiz olamazdı kabul edilemezdi yanılgı
Biz başka türlü tükettik aşkı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!