Tevbe Bilmez İnsan Şiiri - Zeki Günay

Bak şu insanlara, hesap yok gibi yaşar,
Boş olan barajlar, o gün gelince taşar.
İki ırk her taraftan, akın eder koşar,
Tevbe bilmez insan, tevbe etmeyi başar.

İnsanlar koşar, mağara içinde şaşar,
Her taraf ceset, yağmur yağar yerler taşar.
Bir el tesellide, korkan başları okşar,
Tevbe bilmez insan, tevbe etmeyi başar.

Doğruya inanmaz, akılsız olan başlar,
Dağlardan aşağı yıkılır kaya taşlar.
O gün boşa olur, insandaki bakışlar,
Tevbe bilmez insan, tevbe etmeyi başar.

Ekinler meyveler deniz dereler sular,
Aşağıya çekilir, o dev okyanuslar.
Açlık sefaletlik, kırk gecedir kabuslar,
Tevbe bilmez insan, tevbe etmeyi başar.

Kul Zeki, anlar mı? Senden olmayan seni,
Sor soruştur, gece ile gündüze beni.
Sıfır altı sıfır üç yirmi üç ay yeni,
Tevbe bilmez insan, tevbe etmeyi başar.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 07.03.2023