Testesteron Şiiri - Gerçeğim Uçurum

neden bulutlar toplandı gündüzlerime..
neden enkazı bize düştü tüm çağların... hangi kimsesiz mezarda gömüldü mutluluk-fatihası dahi okunamadan-
bu yabancılık nerden, bu tanıyamadığım gülüşüm -ben değilim-
ayvaya, iğde çiçeğine verilmiş sözlerim -bu koku yabancım-
toprak annem kokardı her bayram sabahında -bu dünya yabancı-
güvercinden kumbaram barışları biriktirdiğim-neden kırıldı-
kim çalardı her bayram namazında babamın ayakkabılarını -çağdaşlarım -
neden hep cennette elma ağaçları var deyip dururdu annem, elmayı sevmediğimi bile bile-nerede benim şeftalim, ayva ağacım- neden unuturdu beni annem cennet sözkonusu olunca-onu da mı yutuyordu çağ-
TESTESTERON!
hayatımızdan sürgünlüğüdür cennet güzelliklerin, renklerin, kokuların, gülüşlerin ve sevinçlerin...
iklimine kaldık!
tüm renkleri can veriyor hayatımızın, kokusunu hatırlayan vaar mı salkım akasyanın?
boğuyor beni bu dünya.... bu griye soluyan ömürlerimiz...
testesteron kokuyor dört bir yanımız...
bir nihilizm kol geziyor derinlerimizde... anlamların benzi soluyor...
susuyor akasya, bir daha konuşmamaya yeminli...
intiharına tanığım artık kokmayacakmış iğde dalları...
sesimden dahi korkuyorum, küfre dalarsa diye...
yorulduk
yorulduk
biraz daha yaşamak için hayatı
bir nefes daha ÖSTROJEN!
Pardon; OKSİJENNNNN !

dipnot: toplu menopoz kararı alınmış hayatın ! :))) kokusuz, renksiz, anlamsız yaşanmaya...
not2: karamsar değilim
not3: feminizm kokabilir!