Demini almış bir aşkın
Demini alamamış yanlarından yazıyorum
Çiğ ve kekremsi kokuyor yokluğun
Canhıraş bir acının kozasını yırtma çabası veriyorum
Kana bulanıyor ellerim
Titrek ayakuçlarim
Dudaklarıma savaş açmış
Ayaklarım gitmek istiyor
Ellerim prangalar takıyor gitme diye
Kayıp bakışlarımı toplamaya çalışıyorum.
Bir taş gibi ağır suskunluk,
Yankısı vuruyor yüreğimin duvarlarına.
Her nefes bir inilti,
Her adım bir çöküş...
Yıldızlar göz kırpıyor,
Sanki biliyorlar yitik düşlerimi.
"Gel," diyor rüzgar,
"Gel de bırak yükünü bana."
Ama nasıl bırakılır yük?
Nasıl vedalaşılır umutla?
Aşkın deminde demlenmeyen yanlarım
Savrulurken geceye,
Bir adım atıyorum.
Ayaklarım tereddütte,
Ellerim hâlâ prangalı...
Ve bitiriyorum hayatla ölüm arasındaki mücadelemi,
Sen kazandın diyemese de dilim
Sen kazandın hayat,
Teslim oluyorum acılara
Sen kazandın.
10.02.2025 11:40
Kayıt Tarihi : 10.2.2025 11:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!