Karanlık gökyüzü,
nasıl yavaş yavaş esir alıyorsa gün batarken,
ormanın yeşilini ve denizin mavisini.
Ve ardından, nasıl yavaş yavaş kayboluyorsa,
kuş cıvıltıları ve çocuk sesleri, geceye doğru.
Öylece teslim oldum,
ve teslim ettim, kendimi ve hayallerimi.
Şu an sadece beklemekteyim
Büyük ihtimal güneş tekrar doğacak
Bunu bilmenin umuduyla
Özlemekteyim...
Kayıt Tarihi : 29.1.2004 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!