Yine bir mayıs sabahı uyandık hayata,
Acısıyla,tatlısıyla ama her anı seninle olan.
Sana sormustum:”Ne istersin?”
Sen de her zaman ki gibi “Gereği yok.” demiştin.
Sonra aklıma geldi orta okulda yazdığım şiir sana.
Oradaki dizeler saf bir cocuğun kalemindendi.
Bugünküler ise bir yetişkinden günahıyla sevabıyla senin eserin olan.
İnsan yıllar geçtikçe farklı bakıyor hayata ve sana
Şu an seni sorsalar bana “Sabır taşım” derim.
“Çeneme katlanan” derim.
“Sevinçlerimi sıkıntılarımı paylaşan” derim.
Bakma seni kızdırdığıma,
Bazen bunalttığıma,
Hepsi sevgimdendir sakın darılma.
Sana insan daha çok bağlanıyor,
Ayrılık vakti yaklaştıkça.
Senin değerini anlıyor.
Ben senin hakkını nasıl öderim.
Her ne kadar sana olan sevgimi yetmese de anlatmaya.
Bu küçük şiiri kabul et annelik hakkına.
Kayıt Tarihi : 22.6.2001 02:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!