Karanlık kısımlarımızı aşk sanıp yansıttığımız insanlar var hayatlarımızda
Gün ışıyıp aydınlandığımızda korkularla kalışımız,
Gölgesiz, yalnız, karmaşanın tam ortasında kendi başımıza duruşumuz var
İnsan aşk sanıyor işte iç dünyasının olgunlaşmamış taraflarını
Yansıdıkça karşıdan gözleri kamaştıkça kamaşıyor
Yaralanıyor, büyüyor o yaralarla zaman geçtikçe
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman