Tesadüf Şiiri - Sinan Karakaş

Evrenin varlığına, tesadüf diyen fikir,
Tanrıyı tanımazlık fikrin içindeki kir,
Dönüp bakın insanın, dünyaya gelişine,
Bu düşünce insanı, asıl görmekte hakir.

Tesadüfte bilinç yok, bilinçsiz düzen olmaz,
Görmek istemeyen göz, hayattan dersler almaz,
Durdurun ölümleri, ters dönderin dünyayı,
Ekilenden başkaca, kimse birşeyler bulmaz.

İstersen tesadüf de, nedir asıl niyetin,
İfsad ile geçiyor, bilki senin hayatın,
Gücün sineği bile, yaratmaya yetmiyor,
Söyle sen tesadüfü, neden halka dayattın.

Görüyorum ki bunda, dinsizliğe var meyil,
Buna hayır diyorsan, bu fikir senin değil,
İçi kirlenmiş olan, tesadüfleri bırak,
Gerçekleri görerek, artık secdeye eğil.