Şu kirli bedene;
Elbisemizi,
Önce ölçüp biçersin!
İpliğin, göz nurun ipliğin!
Sanki kendinden geçersin!
Terzi…
Bunda kem gözlere sözlerimi dik!
Bil ki kem sözleri sözlükten sildik!
Bilmediğimizi ne zaman bildik?
Niçin özümüzü el olarak bildik?
Yarına biçileni dik, erkenden dik!
Artık kirlere kaldır gözlerini dik!
Terzi…
Şimdi günahlardan yunmuş bedenime;
Hadi, elbise gibi giydir; yeniden bir deri!
Söylenme artık az kaldı doğum günüme…
Pahalı yaşamın nasıl biçilsin son ederi!
O gün yapışmış üzerine çıkmaz güderi!
Işıklar saçarak her geçtiğinde önüme!
Nedense ilk günleri kendimce anamadım!
Terzi…
Görmedim ne zaman kırdın emektar makası?
Hep derdin hiç görünmedi bana gecenin arkası!
Soramadım!
Niçin böyle birden pörsümüş ceketin yakası?
Aynı yerinde asılı durur ömrü çeken parkası!
Görünmedi eserinde ünlülerin markası!
Uzaklarda aramadım…
Bellidir, şu küflü yapının arkası!
(07.08.2012 10.00-Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 25.1.2013 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönlüme diktiklerimden kopardıklarım… Şimdi orada kimse yok, son nefeste aldıklarım!
TÜM YORUMLAR (40)