Yine kana kan yanandı can içimde can Orkide…
Göremesen de bir canda tek biri birde ikide…
İçimdeki bu gitmeyen, hiç bitmeyecek bu sızı…
Söylenip deme, bir kenara atarım hayırsızı!
Fark ettin mi sinsice yakınlaşıp duran hırsızı?
Sormadım geriye dönüp, süzgün bakarsın Orkide!
Zor gelir bilirim bilir, sana buraların terki de!
Burası vahşi diyarlar, görebildin mi arsızı?
Bu akşam sana özenip, ufkum kanar kan kırmızı;
Onlar hiç çözemesin hiç, saklımızı, sırrımızı!
Hiç kimseye söyleme, hiç önemseme Orkide,
Sakladığın cevherinin, eksilmez ki bir teki de…
Oysaki kan kırmızı kan, her cana gerek kırmızı…
Bunda da sana desinler, bu ellerin öksüz kızı!
Kim artık kim soracaktır elinde solan cansızı!
Eğildi şuraya gelip, gözleri nemli Orkide!
Bilmem ne hayaller kurdu uzağa bakıp terkide!
Arif’im duydun değil mi yine söylenen kansızı?
Anlarım o günden beri, her yerde anasız kızı…
“Orkide, Orkide! ” diyen gözler yazdı şarkımızı!
(05.06.2014 14.00 – Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 9.6.2014 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Orkide! Niçin orkide? Her baktığımda o unutulmaz renge… Fışkıran fısıltılı ahenge! Gönle düşen ilk sesti… En son aldığım bu nefesti… Orkide, çeşitli rengiyle asaleti, inceliği ve özgün görünümüyle en aranılan bir çiçektir. Beyaz orkide, sevgiyi, sadeliği, duruluğu bir arada gösteren özel bir hâli vardır... Hep orkide bakışlar olsaydı; yüzden gülümseme gitmezdi… Siz de orkideye her gün bir bakın, lütfen!
TÜM YORUMLAR (25)