Gömleğimi yıkayıp, yağmura astım
Tam sona gelirken en başa döndüm
Sevindiğim zaman ben hep ağladım
Derdi umursamadım acıya güldüm
Yoruldukça yürüdüm ve hatta koştum
'Sus, otur! ' denince bin beter coştum
Yüzbinlerce düşmanı umursamadım
Küçücük bir çocuğun sesinden korkyum
Ağladım; kahkaham göğü doldurdu
Güldüm; göz yaşımda alem boğuldu
Sükutum kafdağının ötesinden duyuldu
Haykırışım sessizdi bebekler hep uyudu
Köprü varken, nehiri yüzerek geçtim
'Yangın çıktı' dediler körükle koştum
Herşeyi sel suyuna attım, güzelim
Kuran-ı, bayrağı, resmini tuttum
Kayıt Tarihi : 29.8.2002 06:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!