Tersinden Yorulunca Hayal

Tek başına gül kurusuyla yalnızlığını içen
Sütyenlerini kuzgunların çözdüğü vakitli
Şehrin üstünden yoğun sevap-günahlarını atlarken kalabalıklara
Otların yandığı gün
Kabus dolu vaadlerde çan sesleri bulanık
En çocuk arzularını beyan ettiği parklara terbiyeli ve
Terke talimli
Yalpa yıkık adımlarıyla insanını yakinen çıkaramayan yüzlerce
İzleri olmayan sapaklara ayak dolamış köhnelerde
Zaman kaybı insandan
Bir hoş bakan yağmur sarhoşluğu tersinden okunan
Sonra damla damla içe sızı biriktiren suyun fiyakasını bozmuş da...
Küçük çakıl taşlarının halkalarına tersinden hayal yoruyor
Çocukluk bu ya işte...
İki yanını bir edip deliliğin silmiş aklındaki şehri
Kaybettği izlerin ardına düşüp İnsana varan
Tıklım tıklım yaya geçitlerinde

Seyfi Karaca.........Mart / 11