Terki Yâr Şiiri - Taha Bilal Mustafa Kekeç

şiddetiyle rüzgar
akıp giden zamana inat
yetim bırakırdı maziyi
nefesimi kesene kadar

gönlümden uzak tutardı sevda deseni
dalgasında alıp götürürdü elimdekileri
hain bir gözyaşı akıtırdı göz kapaklarım
silmeye kalkışmak dindirir miydi kanayan yüreğimi

kükrerdi üzerime cenneti düşlerken
akardı rüyalarıma kâbus olup
umut dolu yarınlara atardı çelme
eserken erirdi kalbimde buzlar
kıvılcımlar sa kalıntısı
bir şehir sızı

dönüp bakmak ardında kalanlara
yaşanılan hatıraların canlanması adına
tortularında fark ettim ki
pas tutmuş demir kadar eski

ne mümkün dalmak uykuya
aklımda mimlenen gözlerin varken
dağlanır ciğerim elimde resmin
sarmışken tenimden söküp atamadığım kokun
ilacı olmayan sevdan yakıp kalbime
geçmek bilmeyen sancılar bırakır
birikirken İçimde hüzünler

anlıyorum geç de olsa
anlıyorum
sevmek düşlerde kalır