Terki Diyar Edilen İstanbul

Bu meydan mertler meydanı, bu kavga yaşam kavgası
Barışların, Umutların, Zeyneplerin, Berfinlerin
Kafaları patlatılmış
Kırıkları kan revan içinde
Barış'ın yanıbaşında
Babası işçi
Annesi ev kadını
Ekmek kadar
Su kadar
Güneş kadar tertemiz
Utanacak hiç bir şey yapmamış
Tek suçu
Kökünden yaralı bir çınar gibi, geleceğinden kaygılı

Tek kusuru
Sevgisini paylaşamak
Demokrasiye, barışa, adalete sevdalanmak
Ne bir haram yemiş o, ne bir cana kıymış
Kardeş bildiği o öğrenci arkadaşı
O
Yiğit yoldaşı
Fişekle yaralı
Kanayan kafası! İki kolların arasında
O hasret kalmış özgürlüğe! Dert utansın, zulüm utansın

İnsanlara su sıkan TOMA'ların önünde, o sırılsıklam baygın yatıyor
Al sana kötü bir haber dercesine
Etraf karanlık
Gecede
Bir acayip hal var
Yüzyılın en hazin gecesi, bu gece İstanbul'da

Ölüm korkusundan
Martılar
Çığlık, çığlığa
Mediyasi susturulmuş
İstanbul'u terki diyar ediyorlar
Artık mâtem
Bülbüllere, kuzgunlara düşer
Çaydan, simitine
Peynirinden, zeytinine her şeye zam gelmiş
Halkı "zekât"a
Halkı "kent lokanaları"na
Muhtaç ettiler
Kıpkızılla bulandı
Derinden efkârlı, acılara itmanlı İstanbul'un orta yeri bu gece

Mehmet Çobanlğlu
28.03.2025
İstanbul