Bir zamanlar bu evde hayat vardı
Güneş sanki en önden bu eve doğar
Penceresinin önüne kuşlar konardı
İçeriden bir kadın çocuklara seslenirdi
Sabah oldu hadi yavrularım uyanın!
Bir zamanlar bu virane ev sımsıcaktı
Yerde serili halısı, duvarda asılı aynası vardı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta