Terkediliş Şiiri - Muhammed Gacar

Seni her anışımda beni arardın. Saatlerce dertleşirdik. Gecelerin yalnızlığını, yıldızların sessizliğini bozardık. Gönül kapılarını sonuna kadar açar, en derin, en kuytu köşelerini el ele gezerdik. Saygı denizinin en derinliklerinde o muhteşem hayal dünyasını beraber yaşardık. Duyguların yağmur olup yağdığı gecelerde iliklerimize kadar ıslanıp, o en tatlı yağmur damlalarıyla üşür, beraber ısınırdık. İsteklerimizin el ele tutuşup, her güzelliği yakaladığı anda elini çekiverdin benden. İlk önce kendime gelemedim. İçimde bin bir acı bin bir feryat vardı. Şimdi anlıyorum, ölmüşüm ben. Beni yaşarken öldürmüşsün. Hayattayken ateşler içine atmışsın. Saadetler içindeyken, mesut iken şimdi acılar içindeyim. Eriyorum, bitiyorum. Hiçbir şeye bir anlam veremiyorum. Bir zamanlar beni yanından ayırmazken şimdi köşe bucak kaçıyorsun. Derinden bakınca gözlerine, başını çeviriyorsun. Elini tutacakken elini çekiyorsun. Ben bunun adını koyamadım. Sen ne dersen de. Bu kadar güzellikten sonra, o mutlu hayal dünyamıza girecekken uzaklaştın benden. Duygularım o kadar karışık ki bazen yağmur, bazen dolu bazen kar gibi yağıyor. Bazen de kor olup dünyamı yakıyor, yıkıyor, yerle bir ediyor! ! !
Alevler içindeyim kaçış yerim yok. Tüm hayallerim suya düştü. Gönül bahçemde güller soldu. Biçare gönlüm şimdi sadece bekliyor, ümitsizce bekliyor…