Dünya ki neresinden tutsam elimde kaldı,
Sımsıkı iplerle bağlanınca unuturum dedim neden varolduğumu,
İki cambaz bir ipte oynamaz dediler dünyaya yetişemedim cambazlıkta.
Dünyayı terkedersen kurtulursun dediler veliler,
Yürürken dünya yolllarında bulamadım çıkış nerde, Dünyada oldukça Dünya’nın oldum.
Kaf dağına varıp hayali diyarlara kaçmak istedim hayallerle kaçılmaz dediler dünyadan.
Dert dağları yükledim sırtıma sonra, yol devam ediyor burda yıkılamazsın dediler.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta