Sabah alacakaranlık, gün doğuyor
İnce yağmurlarla şehir yıkanıyor
Bir bavul ve iki oğul yollardayız
Kırık dal gibiyiz, bizi kim biliyor
Sıcak yuvamızı çoktan terk etmişiz
Bu sabah kahvaltı bile etmemişiz
Bir kilometreden baksan görülüyor
Baştan aşağı gariban şu halimiz
Konuşsak yağmur duracak sanıyoruz
Karanlığın ortasına, anlıyoruz
Gürültüyle dökülecek kelimeler
O yüzden mi sus pus olup yürüyoruz
Attığımız her adımda gün ışıyor
Ruhumuzdaki gölgeler küçülüyor
Varsın kimseler bilmesin hem ne çıkar
Geride kalan ne varsa siliniyor
Kayıt Tarihi : 8.2.2008 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin iç sayfasına iliştirilen fotoğraftaki görüntü o değin net ki..
İnsanın,yalnızlaşması ne korkunçtur..
Ya o an'ı anlatmak?
Nasıl yazılırsa yazılsın,bir eksiklik vardır aslında..
Güzeldi.
Beğenerek okudum.
Kutluyorum.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (18)