Terk-i Diyar Şiiri - Aytaç Temel

Yalnızlık hükmediyor hüznü yüzüne yansımış şehre
Yağmur gözyaşlarımı kamufle ediyor…
Sana gelmelerim, gitmelerinden ibaretti
Artık yorgunum gelemiyorum…
Düşlerimde yorgun…
Sen kendine kılıf ararken gitmek için
Ben seni aklamaya çalışıyorum yorgun yüreğimde…
Hala toz konduramıyorum ya sana…
Helal olsun bana…
Çok zor değildi bir ömrü mutlu geçirmek
Aşkı zorlaştıran sendin
Terk edip gittin…
Hatıralar kaldı geride
Üç beş küçük not iç cebimde…
Bu şehri sevdiren sendin
Nefret ettiren de sensin…
Yaptığınla iftihar edebilirsin
Öyle bir gittin ki!
Senden sonra gelecekleri de alıp götürdün
Geriye bir hiç kaldı benden…
Dilerim benden sonra gelecekler de olmaz sende…
Sanma ki unuttum geçirdiğimiz güzel günleri
Aşk’a sarıldığımı sandığım yalan düşleri…
İnan üzülmedim
Gittiğine...
Bittiğine…
Bir gün nasılsa gidecektin
Sevseydin kanatmazdın aşkı böyle
Artık çok geç açılmış bir yarayı kapatmak
Çok geç…
Aşk de geç…
Ve ben şairim bilmem süslü kelimeleri
Dediğin gibi aşk’ı şiire malzeme etmeyi...