Kar tanelerinin birbirini teğet geçtiği bir İstanbul sabahında terk ettim onu.
Oysa koşup sımsıkı boynuma sarılmıştı.
hatta kulağıma çok üşüdüm diye fısıldayıp iyice sokuldu bana.
Daha düne kadar kalbinde yer bulamazken sevgim,
Üşüdükçe hücrelerine kadar hissetti beni.
Tamda o an arkama bile bakmadan uzaklaştım ondan.
Nedeni açıktı.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
