Terk ettim ben Şiiri - Erdem Bağcı

çocukluğum bitti baharı unuttum ben...
hiç yaşayamadan kışa yol tuttum ben...
güneşi beklerken umudu unuttum ben...
bahtıma tüküreyim ne varsa kuruttum ben....

gülmek mi oda ne hep somurttum ben...
birim iki olmadı dokuz doğurttum ben...
alem süte kaymak ekşi yoğurttum ben....
her günüm geceden kara buluttum ben....

köşelerde gizli gizli ağaçlara yaslandım...
kendi gözyaşlarımla yağmurda ıslandım....
rüzgar esti dal vurdu daha da hırslandım...
kıpırdayamadım bile öylece paslandım....

halbuki askerde dağlarda bir aslandım...
komando eğitimi almıştım çok kaslandım....
o feleğin kırbacını yedikçe mi uslandım...
şimdi oldum bir kedi artık çok yaşlandım....

ne hayallerim vardı neyle karşılaştım ben....
aklım almadı hiç bu işe çok şaştım ben....
gülemedim hep ağladım doldum taştım ben....
inanın çanımı dişime taktım uğraştım ben....

herkesi dost bildim hepsiyle gardaştım ben....
işi bitenle ah ne çabuk vedalaştım ben....
güvendikçe yıkıldım çok fenalaştım ben....
iyilikten maraz doğdu nereden bulaştım ben....

nereden bilirim herkesi kendim gibi sandım....
çok saf olmalıyım ki ben herkese inandım....
kış ortasında yalancı bahara bile kandım....
bende bilmiyorum o soğuğa nasıl dayandım....

her gecenin sonunda acı bir güne uyandım...
çekiyordu belli ki renkten renge boyandım....
çok zaman aç bazı zaman oldu üryandım....
rüzgar savurdu yıldırım çaktı ben yine yandım...

öldürmeyince insan ölmüyor sabrettim ben...
şu kainatta gelmişe geçmişe ibrettim ben....
yine de isyan etmedim daima şükrettim ben...
elli dört yıllık bu ömürü böyle tükettim ben....

olmalıydı demek ki suçum bunları hakettim ben...
insan doğuştan bahtsız oluyor sonradan farkettim ben...
bilemiyorum belki de yanlış yerlere park ettim ben....
gün geldi her şeyi tüm dostlarımı terk ettim ben...