durmuş beyin gibidir kudurmuş mavi rüzgar bilinçsiz ilerler basit bir deniz anası dalganın doruklarında yosunlar da tutar mı ki acaba verdikleri yeşil sözü hiç ıslanmadan da ayakta durabilir mi ki acaba balık kokan kıyılar karıncalar da yürüyorum sanıyorlar asitli bacaklarıyla aslında yürümüyorlar koşuyorlar sahilde aslında yaşamıyoruz terk ediyoruz baharı susmuş gökyüzü gibidir kapanmış mavi gözler bilinçsiz uyur yalnız kalmış bir insan rüyasının doruklarında doğduğu toprakları terk edenler arkasına bakarlar mı ki acaba yürüdüğü uzun yolun hiç ağlamadan durabilirler mi aldatılanlar insanlar da yaşıyorum sanıyorlar aşkların en güzelini aslında sevişmiyorlar çiftleşiyorlar geceleri aslında yaşamıyoruz terk ediyoruz baharı
Kayıt Tarihi : 13.10.2018 13:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eren Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/13/terk-ediyoruz-bahari.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!