Terk edilmiş şehirler gibiyim

kalbimin
bazen bir veya birkaç sızı geçiyor yakınından
bazıları eskiden olduğu gibi sivri uçlarını değdiriyor
bazıları hiç değişmemiş, eskiden nasılsa şimdi de öyle
ücra ve sessiz yerlerde

kim öle kim kala
sonraki mevsimlere kim erişir bir daha
kim bile …

bir tarafa sıyrılan bulutların arasından gökler aralanır da
uzun zaman üzerinde yeniden görünür soğuk derin bir mavi
en kara sevdalıların bile kayıtsız kalamayacağı bir berraklık
göklerin rengi

saf beyaz yelkenleriyle donatılmış
gemisiyle varlık okyanusunun sonsuzluğuna açılan ruh...
derin anlamına çok uygun şarkılar söyler

çok etkileniyorum göz alabildiğine uzanan düşlerin muazzam manzarasından
tıpkı geniş bozkırdan oluşan bir tualin üzerindeki pek seyrek renk damlacıkları gibi...
yeşermiş, çiçeklenmiş
sonra güneş üzerlerine kabus gibi iniyor hani
sararıyorlar…
uzun bir yıl daha beklemeleri gerek kısa süreli ilkbaharı görmek için
aynen geçmişin izleri gibi
terkedilmiş şehirler gibi

evleri tutuşmuş felakete maruz kalmış bazı kelimeler
koro halinde bütün öfkelerini tekrar ediyorlar
diyorlar ki...
kafana takma …

yürümeden koşmadan
bir nabız gümbürtüsü patlamadan
bir kere daha kalemin namlusunu kendi şakağına daya
tek bir kurşun sesinin kısa yankısı duyulsun
ne var ne yok dört bir yana saçılmadan
her şey bitmiş olsun...

redfer