Terk edilmiş bir aşkın nöbetindeyim

bir bomba patlamış sanki kalbimin merkezinde
ve önce sen ölmüşsün uzun yaz gecelerinde
sonra içimde senden kalanlar
her bir türevi her bir zerresi her bir kalıntısı

oysa…
kevgire çevirmiştin sevdalı yüreğimi
ruhumun kuytusunda yeşertmiştim hüzünlü bir kaç çiçek
kaç damla gözyaşı dökmüştüm köklerine kurudukça

sen ki
bir fırtınanın ta kendisiydin
zemini belli bile olmayan ıssız saatlerin yelkovanında
akrebin hizasında uçarcasına koşan
en saklı zamanlarda hoyrat bir esinti.

tam şu anda belki de kaç sancının tasallutundayım
acıların en kutsalına musallat olmuş
bekliyorum …
günah ve sevapların ayazına aldırmadan
terk edilmiş bir aşkın nöbetindeyim
elimde kalem, masada mum
sigaramı yakmışım …

bir muammanın içindeyim başımın üstünden gök-çatı
ayaklarımın altından yer kayıyor
hareket ediyor sular, bulutlar,yıldızlar
kıvılcımlar çıkıyor tutuşuyor tenim
içimde kaç ateş,kaç kandilin kaç santigrat ısısı

bu yüzden derbederim
bu yüzden perişan
bu yüzden sarhoş
aşk bu yüzden acıtır

en sesli çığlıklar geceyi çarşaf gibi yırtarken
lapa lapa üzerime yağarken kırağıya tutulmuş kabuslar
karanlığa karışan içimin yoğun yanık kokusudur
nerede, nasıl başladığını bilmediğim

yanıyor, hafif ve sarı
başımın üstünde bir ampul
birkaç nefes birkaç hıçkırık
birkaç sözcükten ibaret ayrılık

bir selam ilet
son bulsun sinemi kasıp kavuran firak
ömrümü eksilten hasretinin yıkılsın yeri-göğü
efkarıma efkar katan mısraların sahibi
içimdeki her büyünün tek hecelik özeti sensin...

sensin her iklimden her mevsime düşen cemre
sensin yazılan her şiirin çünküsü
sensin bahsi geçen ciğerimin buğusu

hasretini resmediyorum içimde ki sayfaya...
ergüvan rengi hayalleri kurutup saklıyorum
bir gün dönersen eğer saçına takmak için

redfer