Terk Edilmiş Bir Ağacım

Terk edilmiş bir ağacım.
Çiçekler, kuşlar misafir değil artık dallarıma.
Yağmur damlaları sonbaharın fırtınalı akşamlarında,
Yanlışlıkla dahi düşmüyor yapraklarıma.
Köklerim kendi gözyaşlarımdan başka,
Bir damla su görmemiş günlerdir.
Yıldızlar halime acıyarak bakıyor.
Aynı hava kaçıncı kez uğruyor kim bilir ciğerlerime?
Kim bilir bu kaçıncı yalnızlığım?
Artık güneş bile küskün,
Karanlıkla dost olacak kadar,
Terk edilmiş bir ağacım.

Yapraklarım solgun, yavaşça dökülüyorum.
Kendimi birikmiş sularda,
Günlerdir, haftalardır hatta aylardır,
Bulmak umuduyla arıyorum.
Oysa, oysa nasıl da kaybolmuşum.
Nasıl da unutmuşum kendimi.
Kızgın güneşin altında,
Bir karıncaya dahi gölge olamazmışım meğerse.
Kendime çok ama çok kırgınım.
Yalnızlık bir ateş parçası, bense kurumuş bir ağacım.