Terennüm Gedasıyla Arkadaş İdik

Dünya burcunda matemhane-i ilahi ile serfiraz can,

Nefsin dahlinde melhuz olan kalp ibrişimleri, sinyalinde;

Mütekellim-i vahde musalaha alamazken karib ihvandan

Can içre terennümdür bu,düşmana müsademe çakmazdan evvel..

Kevn-ü fesadımda beslediğim ilim diyemem, yakışmaz

Yakışmayan çehreye dostlar ilişmez derunumda, bu bir sukut

Huri ile gılmanda tefekkür semtine iktiza eylenmez

Gelenin ihtiyar eylediği şatafatlı koridorun mülevves şavkında

Cibilli yâren deminde dilgir olan kimdir ey can?

İftirak mevcesinde ayrılmaz sütunlardı yana yakılan

Yanmıştı yanarken kor içre kor hicran

Nakzedilmez,hicvedilmez,faş edilmez; derun bir hicran

Uruç eylesen de ey nefs,nefsin içinde bir şikar

İlahi nefhada hayyiz kılınan bir çeper veya vesvese

Taht mı kurardı kusvaya adanmış sıyami cana?

Tutmuştu sıyamı,ne tatlı demdi onun için..

Esef diliminde katmerli yanılgının tesellisi yoktur ey misafir!

Gelmişsin susamışlığına ki, çatlak dudağında inkisar var

Huzur-u kibriya’ya vardığında kasredilir füyuzat

Fit veremese de lain,kaht-ı vifak müşahadesi ona yeter…

Zimamından yakaladığı ter-ü taze itminan, ne baht;

Fakat bu diyarda arızidir vâridat,muştu alyansına kadar

Semeresiz adımların külçesiz değerinde aranmalı sâik

Safvetinde feraset ihtizaza geliyor, yıkılmadan ey can!