Tut Ellerimden Şiiri - Poyraz Can

Zemheri çökmüştü yüreğime,
Gelişin baharım oldu.
Ümitlerim tükenmişti,
Bakışın umudum oldu.
Beyhude olmuş gönlüm,
Gözlerin ateşim oldu.
Esir düştüm zindanına.
Gün ışığım oldun.
Yar tut ellerimden,
Açılsın gönül kapıların,
Derdine derman,
Gönlüne ferman olayım.
Erisin buzların,
Güneşin ben olayım.

Sarsın seni kokum rüzgârla,
Adını yazayım yıldızlarla.
Her gece dua olayım sana,
Kalbimle döküleyim gözyaşlarına

Kırılmış ne varsa sende,
Toplayayım tek tek elimle.
Acıdan ördüğün duvarları
Yıkarım sevdamla, sessizce.

Sensizliğimden kalan gölgemi,
Ay ışığına sarıp yollarım
Adını kalbime mühürleyip
Ömrümce sen diye solarım.

Bir damla gözyaşın düşse,
Deniz olur içimde, taşar.
Bir iç çekişin yeter bana,
Dünya susar, yüreğim konuşur.

Tut elimden, düşmeyeyim,
Yokluğuna bir daha yenilmeyeyim.
Gel, ne olur, bırakma beni
Yaralı kalbine ben geleyim.

Aşk seninle bir ömre bedel,
Her günüm sensiz, eksik, ne yarım.
Dilersen canımı veririm,
Yeter ki “biz”le bitsin her hikâyem.