Ter-ü taze mercan benim Şiiri - İlyas Ka ...

aşikar bir zamana medyunum
zahiri cihetlere kenetli
fıtri rengini bırakırken güneş
nur ırmağı akşam çağlayanından dökülürken
hüzün renkli bulutlar sarmışken göğü
zevale doğru akan sır benim

hançerlerin murassa kınlarında paslanmaya yüz tutmuş
mana denizine susamış merhalelerde
sancıma ilaç
yanık yerime merhem
ter-ü taze mercan benim

izahlanmış kentin uzak diyarlarında
şerefelerinde mahyaların yandığı
tanıdık bir ses
parılcaklı bir ışık
fecre el sallayan rana benim

alacalı ufuklarda bin güneş şavkı
arzuların ilk sabah nazı tazarru ederken
çorak kırlara inerken rüzgar niyazı
bin şuur ile dirilen bahar benim

pencereme müptela divane gecelerde
toprağın üzerinde vuruşur parıltılar
kopar kızılca kıyametler
rengi soluk
cezbesi yitik yıldırımlar
ateşe , suya perde çekerken
gözden düşen birkaç damla yaş benim

teheccütten arta kalan saatlerde
duman rengi bir lekeye dönüşmüş harflerim
ayrılmış, dağılmış.
bahtiyar esintilerle yoğrulmuş sözlerden
peydahlanan gizemli zi-şan benim

gök kapıları açılırken
tutuşurken yürek muştuları
gün batığı dalgalar sahillere vururken
parmak uçlarından dökülen ilticalarda
bismillah diyen nefs benim
hu Allah diyen niyazdar benim

kendi hükümdarlığına karışır nefes
rıza ülkesinin son yolcusuyum
solgun bir gölgenin aynısıyım
bir eski zaman hikayesine benzer
bin kez leylaya aşık
mecnun denilen kays benim

hiçbir kıpırtısı olmayan göller gibi durgun
akıntı yok ,dalga yok
derin bir esaretle esir
gözlere ışık
sancılara derman
göğüs boşluğunda çarpan can benim

redfer