Ter dökmeden kıymet yükselmez!

I.
övgü yalıyor gönlümü haklımı ki
tuttum delinin yok perçeminden
seli farklımıdır ki
desem ki bir gülü sevmek yürek ister
bülbülün gönlü o denli yankımıdır
göz yaşının bir damlası taç mahal mi olur
titretir mi ki yeri göğü
biraz özveri istesem ne olur

II.
darmadağınık duygular çarpıyor his bilmezliğine
akınca ten kızılı mendiline
gözde kan olur
yağmur olur köküyle biner ensene
boğazında da kıvranır yumrular
vefsızlığın böğrü de açık olur barınmak ne mümkün
sağır duygular dert bile etmez feryadın sesine
kim kime karışınca dertler düşer dibine
esgötek yakılır eteğinin kirli beziyle

III.
sevgi denilen şey boy bos endama takılan boncuk değil
ilk gördüğünün eşk’i içinde de kavrulasın
şek kalır zamanla
tümden soğur eller ve gönüller
erk’i kopuk duygular yürek kazanının dibinde kararır
has bir kişilik olmayınca
pişmanlıklar fışkırır dilin ucundan
heyhat heyhat ki de heyhat
ne denli de bayat değil mi eline yapışıp kalan

IV.
bir anlık yerden bile sesine gelmiyorsa koşarak
tutmuyorsa her daim
şevkle elinden
iki elinden kan damlarken bile değilse yanında
uğruna dağ delip çöl aşmıyorsa
nerde emek
mala sahip lazımken oğlu aranmaz
ter dökmeden kıymet yükselmez
senin nedir değerin
kim bilip kim görecek

V.
hiçte içte şüphe bırakmaz ki seven
tutup seni atarım dese de minareden
atmaz ki derya gibi bir yüreğin yüce dağ misali zirvesidir güven
tüm benliğini kaplatmadıktan sonra
nasıl dayanırsın arkanı
ya düşersen
tüm dünya başına yıkıldıktan sonra kime uzanacak el
durmadan da tepin istersen

VI.
Öylesine müşfik
öylesine sevgi kıvılcımları akar ki gözden
dost duygular sarıp sarmalar istem dışıdır duygular
karşılığı olmayan yönden için ısınır bir demden
his dağarcığında dost gönlü barınmazsa nasıl kime sığınılır ki
kim sunacak sevi sımsıcak gönül deminden

VII.
bir tek adım atmadan çok önce
bekle de gör
kimde var
vefanın hası
sevginin pakı
emeğin teri
güvenin güvencesi
dostlukla perçinleşmiş gönül dalgaları bunlar olmayınca olmaz

zira
gül desenleri içine sımsıkı sarılı olarak uzanan kalbin
bir daha atmaz ki eskisi gibi
yüreğin param parça kızıl kanlara bulandığınla kala kalırsın…

(01.04.2012) AZAP…