Tepenin Başında

Ruhumda tutacak can kalmadı,
Sözlerim eridi, yandı, kül kaldı.
Ellerim eridi, ahım sardı,
Toz toprak karıştı avuçlarıma — eller, ah eller...

Tüller serpildi göklere, sür cihanı,
Kıyamet koptu; ne dağ kaldı, ne taş.
Bağrından aktı o nefretin zehri,
Damla damla — durmadan, usanmadan.

Tepenin başında yalnız kaldım,
Dualar, zeytin ağacı, toprak…
Kovarlar perileri diye durmadım.
İçimde bir fısıltı: "İlerle!"
İlerledim… çamura bulandım.
Çünkü ben, sorandım.

Yıldızlara çıkardılar beni
Sonra bıraktılar boşluğa...
Ama ben,
Kaşıkçı Elması gibi parladım.

Sakladım seni,
Senden bile öteye.
Belki de
Nefrete bulandım.
Ve belki de
Esir oldum fısıltılara.